İnceleme: Anansi Çocukları/Anansi Boys

Kitap: Anansi Çocukları (Amerikan Tanrıları #2)
Orijinal Adı: Anansi Boys (American Gods #2)
Yazar: Neil Gaiman
Yayıncı: İthaki Yayınları
Goodreads Puanı: 3.97 (103.953 oy)
Sayfa Sayısı: 384

Karanlık, korkutucu ve büyülü dünyalara eğlence, mizah ve samimiyetle bambaşka bir tat kazandıran Neil Gaiman, bu kez okurunu, yeryüzü üzerinde söylenegelen tüm öykülerin sahibi örümcek-tanrı Anansi'nin ve çocuklarının macerasına kulak vermeye çağırıyor.

Her şey Şişko Charlie'nin, ölen babasının aslında bir tanrı olduğunu öğrenmesiyle başlar. Bu yetmezmiş gibi Şişko Charlie, Örümcek adında gizemli bir kardeşi olduğunu da öğrenir. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır; insanlar için de, tanrılar için de... 

Neil Gaiman, 1960 yılında İngiltere'de doğdu. Bugüne kadar pek çok fantazya romanı ve çizgi roman yazmıştır. Sandman serisi, Yıldız Tozu, Amerikan Tanrıları, Kıyamet Gösterisi, Yokyer ve Koralin ve Gizli Dünya yazarın öne çıkan eserlerinden başlıcalarıdır. Hugo, Nebula, Bram Stoker ve Newbery Medal gibi pek çok ödül kazanan yazar, hayranları tarafından edebiyat dünyasının 'rock yıldızı' olarak görülmektedir. (Hâlâ 1.80 boyundadır ve siyah tişörtler giymektedir.) 

Neil Gaiman'ın Anansi Çocukları romanı, British Fantasy Society'nin verdiği En İyi Roman ödülüyle Locus dergisinin verdiği En İyi Fantazi Romanı ödülüne değer bulundu.

Not: Bir seri kitabı olarak geçmesine karşın Anansi Çocukların'dan önce Amerikan Tanrıları'nı okumanıza gerek yok.



Bir Neil Gaiman eseri daha okunanlar rafına geçiş yapmış bulunmakta.
Yazara olan sevgimi sanırım bulduğum her boşlukta dile getiriyorum ve usanmadan, burada da bir daha dile getireceğim.

Gaiman, gerçekten kaliteli yazarlığın son noktasına ulaşmış bulunuyor. Olağanüstü bir hayal gücü barındırıp aynı zamanda takdir edilesi bir kaleme sahip olmak herkesin harcı değil. Karşımıza yine üstünde düşünülmüş, iyi kurgulanmış bir kitapla çıkmış. Anansi Çocukları'nı okurken arada durup bu fikirlerin yazarın kafasında nasıl oluştuğunu düşündüm diyebilirim.

Öyküler örümcekler gibidir, uzun bacakları vardır ve öyküler aynı zamanda örümcek ağı gibidir; insan onlara yakalanır ama sabah çiğinde bir yaprağın altında, zarifçe birbirlerine nasıl bağlandıklarını görmek de çok güzeldir.

Aslında kurgu, Charlie'nin babasının bir Tanrı olduğunu ve aynı zamanda bir erkek kardeşe sahip olduğunu öğrenmesi ve gelişen olaylar üzerine kurulu. Tabii bu sadece başlangıç. Kardeşi Örümcek'in, Charlie'nin hayatına girmesiyle kahramanımızın hayatı rayından çıkıyor ve her şeyi yerli yerine oturtmaya çalışıyor.

Şişko Charlie'yi birçok aksaklığın kovaladığından bahsetmeme gerek yoktur sanırım. O kendi hikayesinin peşindeyken, bizim de karşımıza olay örgüsü içerisinde birçok karakter çıkıyor ve hepsinin hikayesine (ufak bir bölümüne de olsa) konuk oluyoruz.

Anansi Çocukları, fantastik ögesi bol bir kitap tahmin edebileceğiniz gibi. Tabii bir yanı, hiçbir zaman gerçeklikten kopmuyor. İçinde mizah ve dramı da bulundurmayı unutmuyor.

Neil'in kitaplarında beni en çok etkileyen şeylerden biri kuşkusuz karakterlerdir. Bu kitapta da, kahramanlar yine bir o kadar içten, bir o kadar da sıra dışı olmayı başarabilmiş. Örümcek, en sevdiğim karakter oldu (ki normalde, örümceklerin hayatta en nefret ettiğim şey olduğu düşünülürse bu bir ironi) ancak Charlie'ye ve babasına da bayıldım. Karakterlerin hepsinin özenle yaratılmış olduğu belli oluyordu. Taşıdıkları özellikler üzerinde fazlaca durulmuş gibi, ya da Neil inanılmaz hayal dünyasıyla kısa sürede de oluşturmuş olabilir, inanırım. Adam resmen yarı-tanrılık nitelikleri barındırıyor.

Var olan ve var olacak her kişinin bir şarkısı vardır. Birinin yazdığı bir şarkı değildir bu. Kendine ait bir melodisi vardır. Çok az insan kendi şarkısını söyler. Birçoğumuz, seslerimizin şarkımızın hakkını veremeyeceğini, ya da şarkımızın sözlerinin çok aptalca, ya da çok dürüst, ya da çok garip olduğunu düşünürüz. Dolayısıyla insanlar şarkılarını söylemek yerine, onu yaşarlar.

Kitabı okurken hiç sıkılmadım, aksine, karşıma çıkan her yeni olayla daha da heyecanlandım. Bol bol güldüm, şaşırdım. Ve sonunda kitabı bitirdiğimde derin bir nefes aldım, ardından da beni hayal kırıklığına uğratmayan bu kitabı gülümseyerek kitap yığınının üzerine yerleştirdim.

Dahiyane cümlelerle dolu bu eğlenceli kitabı okumanızı kesinlikle tavsiye ediyorum. Bir sonraki alışverişimde bir Gaiman kitabı daha sipariş etmeyi unutmamam lazım.

Neil Gaiman'a ait olan,
Yolun Sonundaki Okyanus incelemesi için buraya
Cinayet Sırları incelemesi için buraya tıklayabilirsiniz.

Siz bu yazıları okurken ben de dünyanın en zor sorularından biriyle boğuşacağım: Şimdi hangi kitabı okumalıyım?

Mutlu, bol kitaplı günler!

Puan: (5 üzerinden)