İnceleme: Şemsiye Akademisi: Kıyamet Senfonisi

Kitap: Şemsiye Akademisi: Kıyamet Senfonisi (The Umbrella Academy #1)
Orijinal Adı: The Umblrella Academy, Vol. 1: Apocalypse Suite
Yazar: Gerard Way
Çizer: Gabriel Bá
Yayıncı: JBC Yayıncılık
Goodreads Puanı: 3.95 (10,444 oy)
Sayfa Sayısı: 192

Her şey Dünya genelinde gerçekleşen sıra dışı bir olay ile başlar. Daha önce hiçbir gebelik belirtisi göstermeyen kadınlar, ardı ardına 43 çocuk dünyaya getirirler. Milyoner mucit Reginal Hargreeves ise bu çocuklardan 7 tanesini evlat edinir. Kendisine bunun nedeni sorulduğunda ise sadece 'Dünyayı Kurtarmak İçin' der.

Hargreevs, sıra dışı güçleri olan bu çocukları eğitmek için Şemsiye Akademisini kurar. Bu akademi çocuklar için içlerindeki güçleri keşfetmeyi sağlayacak bir aile olacaktır.

ALDIĞI ÖDÜLLER :

Amazon.com : 2008

En İyi Çizgi RomanEisner Ödülleri : 2009

En İyi Grafik Roman Ödülü
En İyi Kapak Artisti Ödülü
En İyi Renklendirme Artisti Ödülü
En İyi Çizim Artisti ÖdülüBook Expo America : 2009 En İyi Çizgi Roman

New York Times : En İyi Satanlar

Young Adult Library Service Association (YALSA) : Gençler İçin Okunması Gereken En İyi 10 Çizgi Roman Ödülü.

Aynı gün içinde hem alışveriş yazısını yazıp, hem de incelemesini yayınlamak planımda yoktu. Ama bir okuyayım, deyip çizgi romana başladığım anda sayfalar elimden kayıp gitti. Çizgi romanların en sıkıntılı noktası işte bu, fazla erken bitiyorlar. Daha yüzlerce sayfa olsa, saatleri dert etmeden oturur okurdum yani. Öyle güzeldi Umbrella Academy. Tabii işin içinde Gerard Way diye insan üstü bir varlık olunca...

Umbrella Academy ile ilk tanışmam, bir figür sayesinde olmuştu. Muhtemelen 2011 ya da 2012 falandı, yanlış hatırlamıyorsam Taksim'de -belki de Cihangir'de, bir çizgi roman dükkanında elinde keman tutan beyaz, aşırı çekici bir figür görmüştüm. Hayran hayran bakmış sonra da "Bu nerden ya?" gibi bir soru yöneltmiştim satıcıya. Umbrella Academy ismi o zamandan beri aklımdadır... Aradan biraz zaman geçtikten sonra ben ağır bir My Chemical Romance hayranı kesildiğimden o beyaz kadın figüründen de hiç kopamıyorum zaten. Ve sonunda... artık... nihayet... bu güzeller güzeli çizgi romanı okuyorum!

Sonunda o aklıma kazınmış figürle de tanışmış oldum; Vanya. Kendisi pek tahmin ettiğim gibi günahsız, masum bir şey çıkmadı ama böylesi daha iyi. Vanya gibi, diğer karakterleri, konuyu, çizimleri, her şeyi sevdim ben.

Başta, çizimler biraz baştan savma gözüktü gözüme -ki Gabriel yeteneklilikte sınır tanımıyor- sonradan anladım ki, çizimlerin hikayeyi örtmesi pek istenmemiş. Ancak bazı yerlerde çizer yine coşturmuş, bir denge sağlamış kendince.

Başlarda, kitap biraz fazla karmaşık geldi. Ne oldu ne bitti azıcık bocaladım ama hemen sonra Şemsiye Akademisi'nin dünyası beni içine aldı ve anında kendimi kaptırdım. Güzelce kurgulanmış, gayet eğlenceli, takdire değer bir iş çıkarmışlar ortaya. Gerard karakterleri çok güzel tasarlamış. Zaten adamın bir kusurunu bulursam kesicem kendimi. Hem karizmatik, hem yazar, hem çizer, hem de MCR gibi bir grubun solisti (idi). Grup dağılalı beri içimde bir acı var ama Gerard'ın da dediği gibi:

"My Chemical Romance is done. But it can never die. It is alive in me, in the guys, and it's alive inside all of you. I always knew that, and I think you did yoo. Because it is not a band -it is an idea."

Evet, bu sözü her not defterimin başına bir ilham kaynağı gibi yapıştırıyorum çünkü manyağım. Neyse, Umbrella Academy çok güzel, şiddetten kaçınmıyor, maceracı, hırslı ve müzik dolu. Yayınevi güzel bir iş çıkarmış, baskı çok kaliteli, tek kötü eleştirim son sayfalara yapıştırdığı gereksiz reklamlar oldu. Bir de ikinci kitabı artık çıkarsa keşke, daha ilkini okumadan önce bekliyordum.

Sizi bir MCR şarkısıyla uğurlayayım bari, en sevdiklerimden:  (Üç dakikamızı ayırıp Gerard'ın oyunculuk yeteneğine konsantre olabilirsiniz)

Evet, şarkıyı söyleyen yakışıklı aynı zamanda bu çizgi romanında yazarı oluyor işte. Bir başka incelemede görüşmek üzere, bol kitaplı günler!

Puan: (5 üzerinden)