İnceleme: Ateşi Yakalamak (Film)

Film: The Hunger Games: Catching Fire 

Yönetmen: Francis Lawrence

Oyuncular: Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson, Liam Hemsworth 

IMDb Puanı: 8.2

Nihayet şu başlığı atabildim. Bir yıldan geriye gün saydığımı hatırlıyorum. İflah olmaz bir Açlık Oyunları hayranı olarak taktım Alaycı Kuş kolyemi, ilk gününde izledim tabii ki. Bir gün daha bekleyecek kalp yoktu bende.

Daha önceki yazılarda da bahsetmiştim, filmin yönetmeni değiştiğinden, bir de hiç azımsanmayacak bir bütçeye sahip olduğundan dolayı ilk filme göre daha iyi bir şeyler bekliyordum. Ama bunu beklemiyordum. Gidip Francis Lawrence'ı kucaklayasım geliyor gerçekten, nasıl bir film olmuş öyle; hala şoktayım.

Görüntüler, görüntüler ve görüntüler... Her sahne bir tablo gibi olmuş. Çekim açısı, renkler, o doğallık... Resmen görsel bir şölen vardı filmin ilk saniyesinden itibaren.

Oyunculuklara diyecek pek bir şey yok zaten. Jennifer yine konuşturmuş, yeni oyuncularımız da döktürmüş. Özellikle Sam Claflin. Benim Finnick'e olan hayranlığımı bilmeyen kalmadı diye tahmin ediyorum. Kendisi en sevdiğim kitap karakteri, dünyaları verseler değişmem, dediğim biri anlayacağınız. Onun çıkığı dakika nefes nefeseydim, ilk önce şöyle bir bocaladım. Hayallerinizde yaşayan bir insanın, görsel olarak önünüze sunulması tuhaf bir his. Ama Sam'e iki dakika sonra alıştım, gözlerimi alamadım. Sevdim. Fazlasıyla. İnanılmaz. Olmuş. Daha ne kadar iyisi yapabilirdi aklım pek almıyor.

Yönetmeni daha çok sevmemi sağlayan bir diğer öge şiddetten çekinmemesi oldu. Silahlar, kanlar bu filmde çok çok daha gerçekçi ve açıktı. Yönetmen elinden geldiğince oturtmuş sahneleri. Kitapta zaten bolca vahşet görüyoruz, filmi gençler de izleyecek diye çocuklaştırmamasını beğendim.

Filmde eksiklikler var mıydı konusuna gelirsek. Atlanan bir iki şey vardı tabii, örneğin Haymitch'in galip olduğu oyun gibi. Ama film öyle bir çekilmiş ki, bu birkaç noktayı hissetmedim bile. Önceki filmde (Peeta'nın bacağı gibi) "ya bu böyle olmamalıydı" dediğim sahneler olmuştu ama bunda olmadı. Belki Gale ve Katniss'in arasındakiler biraz daha açık olabilirdi, ama hiç kafaya takmadım. Zaten çoğunlukla nefes almaya çalışmakla meşguldüm. Şu an tek düşündüğüm filme bir daha ne zaman gidebileceğim ve üçüncü filmi nasıl bekleyeceğim.

Ateşi Yakalmak'ı izlerken, bu kitaplara neden bu kadar hayran olduğumu bir kez daha anladım. Açlık Oyunları, benim için hiçbir zaman değişmeyecek bir gerçek. Hafızamdan hiç silinmeyecek. Gidin, okuyun kitapları. Sonra da filmi izleyin. Mutlaka.

Devrim başlıyor.